Sadegh – Raahro
متن آهنگ راهرو از صادق
صدای خشم از در اول بود ،
عاشقانه هاش از در بعد بود
دعای یک زن عین یک مادر
گلوله میشکفت تو سینه مردم
بود صدای فقر اخبار جنون
برهنه دهن تو اذهان عموم
گلوله شکفتش گلوی فردو
هم سکوت گرفت راهرو روو
من ، متولد راهرو ام
رطوبت ، دیوار و نم
خیلی ساله دوییدم ، تو خودم بی حال و خم
شیشه ای رو ندیدم ، پشتش باشه چیزی جز من
شد برام اَز طبیعت ، این پوشش سنگی که خیس نیستم
کلی دستگاه پشت تصمیمام تو پیچ آخر راهرو
رو به نور سفید ، پشت به سر سیاه
روی من نخورد بارکد
شاهیم که توش سرباز داشت
ماهیم که توش صدسال داشت
زمزمه ام پیچید تو گوشت گره
سقوط حکم پرواز داشت
از شروع این بازی ، هر روز تکرار و تکرار
انتهای این راهرو ، کجا میرسه این بار
تو عمق نفس هام ، یه آه نشسته انگار
یه گلوله تو سرم ، گذشتم ریخت رو دیوار
از شروع این بازی ، هر روز تکرار و تکرار .. انتهای این راهرو ، کجا میرسه این بار
تو عمق نفس هام ، یه آه نشسته انگار .. بس که مُردم تو این راه ، مرگ سایه ام من این بار
من صدای اون ور دیوارم میتونی صدامو بشنوی
تو تنها در ساکت اینجایی میتونی مرزارو بشکنی
یه حسی که بغضت میکشه گلمو ناخون
کی هستی که بودنت میکنه روحمو اروم
کی هستی دِ روانی بگو من میدونم که این در باز میشه به روم
میشنوم مرزاتو میکوبم به تون ، میبینیم حس میشم میدونم بدون
نصف آدم ، نصف روح
حس باور بِم بود
نصف تارم نصف پود
نصف خاکم نصف کود
قلب دیوار پُر روزنه بود ، تاریکی میداد یه فرصت نور
که شاید بتونه بسازه رویاشو تو اعماق با معضل اون
روی فکرش یه ضربدر زرد
روزهای رفتشو زد سر ضرب
بازی از قبلا مسخره تر
هم زنده است اینجا همبستر بد
پس باغتو جمع کن که این آخرین صلحم باتوئه
این لحظه خروجمونه ، سرود سقوط این پُله
من از شهر فرشته هام ، قرمز توی نوشته هام
خداحافظ سرخورده ها ، خالی های اینجا تا پُرِش
از شروع این بازی ، هر روز تکرار و تکرار
انتهای این راهرو ، کجا میرسه این بار
تو عمق نفس هام ، یه آه نشسته انگار
یه گلوله تو سرم ، گذشتم ریخت رو دیوار
از شروع این بازی ، هر روز تکرار و تکرار .. انتهای این راهرو ، کجا میرسه این بار
تو عمق نفس هام ، یه آه نشسته انگار .. بس که مُردم تو این راه ، مرگ سایه ام من این بار
نظرات