توضیحات

Sina Sae – Manshour

 

متن آهنگ منشور از سینا ساعی

 

[اینترو]
ابتدا به ساکن، وقتی منتقد میخواد به شعر نگاه بندازه
و توو طول تاریخ براش المان بسازه
میرسه به یه تکرار ساده، و نتایج یکسان
میرسه به راز و رمز های تحت استتار واژه
و رپ هم مستثنی نیست از این بازی با تکه های پازل
شاید میخواد نور بندازه عین ماه کامل
شاید میخواد خراب کنه پله های کاذب
شاید میخواد باعث اتحاد ما شه
شاید میخواد روبروی انفعالت وایسه
و بوده توو ایران عین یه اتفاق تازه
اما چی میشه ما رپ میکنیم؟
ریششو منطقی دیدم
انسان یه موجود ناطقه
این یه جبر پیچیدست
و میدونین که، بین افکار و کلمه ها
یه مرز ریزی هست
و طبیعیه که توو این تکامل میشه مغزت ریتمیک تر
و رپ یعنی ریتم و شعر، این کلید حل این تیکست
تیکه ی دیگه گذشتست
یادتونه بچه که بودیم راضی بودیم؟
یه سریامون یه دفترچه داشتیم کوچیک
تووش مینوشتیم از خیلی چیزا
از عشقمون، از حسمون، از بازیگوشی
از زمین و زمان، از همه چیز
نشونش نمیدادیم که یه وقت مسخره شیم
این عادتا کجان؟ کی هنوز دارتش؟
اتفاقاً، برای رپرا این هنوز همون عادته
رپرا نشونش میدن، میخونن ضبطش میکنن
همه ی موقعیتا رو تووی لحظه میجوئن
این کیفیت اونا رو با دنیاشون یکی کرده
یک سوال، نتیجه ی این کنش چه حسی هستش؟
وقتی میبینیم که توو کل این کارنامه یه لکه است
وقتی میدونیم که اقتصادشون نابالغه، اختست
چه حسی کمکشون کرده که به اینجاها برسن پس؟
حس رضایت مندی
رضایت مندی از کارشون انقدر زیاده
که هر چی تاوانشه هستن
رضایت مندی، از زیست رپریت
وقتی قلمو میگیره و میشه صفحه سیاه
وقتی نگاه میکنه به چی به چی همه چیزا
با دنیاش یکی میشه و دیگه بند نمیاد
این مکانیزم کاربردیه به کار بگیرید
خود شناسیه، با خودتون یکپارچه میشید
میخواین روبروی خودتون انگار بشینین
کافیه که نتیجشو فقط یک بار ببینین
اونموقع دیگه نمیتونید با این معجزه بجنگید
تسلیمت میکنه این جنس از توسعه ی فردی
این تعامل، دوستی شما با یه هیولاست
خونش مغز و قلبته، عاشق رابطتون باش
این هیولا، همیشه و دائما اونجاست
هم کِیفه هم درده، بسته به ذائقتون باز
کلمه همیشه یه جایی بین این فاصلست توو راه
و مسئولیتش با مائه که خوشنویسیم
جای چک، ورقو میکنیم پشت نویسی
پولو دوست داریم اما گشنه نیستیم

[ورس یک]
ببین، مث رپفارسی چی رو نبض شهره
سربلند، جلو نقادا که میتوپن به همه مردمم
دارن لباسی رو میپوشن که بگه زد و بند نه
اینو میدونم که بده
ماها میگیم چی میگیم؟ میگیم بچه ها رقابت میشه کرد
ماها میگیم توو لحظه های ما انگیزه هست
ماها میگیم، هر یه سال یه سوال سنجیده تر
به طور ناباورانه ای صحنه رو به آتش میکشند
چون از چیزی که بلدیم داریم زندگی میسازیم
پاش انرژی میذاریم تا بهش برسیم بی تابیم
دنیا رو خواب ببره ما مث چی بیداریم
عین چریکاییم، هیپ هاپی
باید پذیرفت که رپرا هنرمندن
پیشرفت میکنن توو هر سکانس موفق تر
اینو من نمیگم، آمار میگه
رپ نیست فقط چهارتا تیکه
اما همون چهارتا تیکه بین همه آسا پیکه
تشنه ی آب باریکه
هویته نمیشه که انجامش ندیم
به ما نگو ناهنجاری بگو هنجار جدید
پشتش ارقام قوی، توو چند جای زمین
درجا بزنیم؟ نه سنگ وا بکنیم
توو قدم دوم، شاخ و برگ داده این قلم دور تند
و سبک میسازه مث نبرد برد برد
و شخصیت ارائه میده در حد دکتر
کلی ایده تولید میشه از تکستا
مردُم میخوان از رپراشون عکس امضا
ویژگی و خصوصیاتمو حفظی که
مثلا من میگم معنی زیر مجموعه تکنیکه
اگه میگم باید فکر کنم به روح و نقشم
من توو شهرم؛ فکر نکن توو کوه و دشتم
ببین آیندمو جوری میسازم که چی؟
که تاثیرشو بذاره رو گذشتم …

آثار دیگر این خواننده

نظرات

دیدگاهتان را بنویسید!

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *