دانلود آهنگ چراغه‌م شه‌و بو از عباس کمندی

هیوای ده ل وه توم، شه بوی کورسان
آرزوی دلم تویی، شب بوی کردستان
به دوم وه دماو، بوی عه طره یان
در جستجوی عطر و بوی تو سرگردان بدوم
ور نه مه زانه م، کارم تمامه ن
وگرنه می دانم کارم تمام است
په ی دی داره دوس، خه یالم خامه ن
برای دیدار دوست خیال خامی دارم
مه جبورم وه ی تاو، مودارای ده ل که م
مجبورم که در این لحظه با دلم مدارا کنم
تا روژه قیامه ت، هه ی گول هه ی گول ک م
تا روز قیامت دائما ای گل ای گل کنم 
چه راغه م شه و بو، ووی چه راغه م شه و بو
چراغ شب هایم شب بو، ای چراغ شب هایم
شه وی له شووان چی م به رنه شه و بو
چه شبی باشد آن شب که شب بو در آن باشد
شایه د بوی زولفت ووی که می به و مه یش
شاید بوی گیسوانت به من آرامش دهد
باو کو زامانه ت که م ته ر به کاد ئه یش
بلکه جای زخمایت کمتر آزرده ام کند
ئه ر شه و بوی زولفه ت ووی دیده م وو شه و بو
آری شب بود که گیسوانت را دیدم شب بو
دای له باو و نه جه م ده ی زیاره ت کو
باد به آن وزید و ستارگان به دور آن زیارت کردند
چه نه بو نیام هه ر به بوی شه و بو
چه قدر به دنبال تو گشتم شب بو تو را بو کشیدم
بووی شه مام ئاما نه ته ن زولفه ت بوو
بوی دستمبو میوه شمام  نماد بوی خوش کمتر از بوی گیسوانت بود
فه دای ئاو خالیق توئش ئه ئافه ریدن
به قربان آن آفریدگاری که تو را آفریده است
بوی شه و بو جه بوی تو به ر گزیده ن
و تو را برای من برگزید
غه یر جا وه سفی تو کی له ده م جاره ی بوو
به غیر از وصف تو کی از دهان من کلام دیگری در می آید
ئه شه ت، زامانت، کاره ت کاری بوو
در حالی که درد و زخم های تو هر روز کاری تر می شود
چه راغه م شه ندی ووی چه راغه م شه ندی
چراغ زندگی ام ای دلربا، ای چراغ زندگی ام ای دلربا
خه رمان غه م نه کم تو وه شه ن چه ندی
خرمن های غم های نه چندان کم تو چقدر خوب است!
تو ریشه ی نه شاط و زی نده گی م که ندی
تو ریشه درخت نشاط و زندگی من را از جا در آوردی!
دل ووشی دنیا له ده سه م سه ندی
و دل خوشی های دنیای من را از من گرفتی!
تو جامه زو خاو می نه ته م  پو شه ن
تو باعث شدی جامه ی عذاب و محنت بر تن بپوشم
تو سیه داره ن و جه سه م پوشه ن
تو باعث شدی بر تن لباس سیاه بپوشم
تو مانگه ی ده لم خه لای بر دیده ت
تو ماه دل من پرده ای بر دیدگانت داری
تو فرموی سومای نوور دیده که ت
اجازه بده نور دیده ات مرا ببیند
تو مه یلی مجنون به س تی وه شانه م
تو علاقه ای که در مجنون بود با من همراه کردی
تو جه لوه ی ئافی ت بر له گیانه م
تو تندرستی و عافیت را از جانم گرفتی
وو ده ردی هیجران له جه سه م باره ن
و بار گران درد دوری را بر پیکرم نهادی
ده ل و وه فای تو هه ر گیره فتاره ن
و این دل من تا همیشه به وفای تو گرفتار است

چه راغه م شه و بو، ووی چه راغه م شه و بو،

چه راغه م شه و بو، ووی چه راغه م شه و بو
چه راغه م شه و بو، ووی چه راغه م شه و بو
چراغ شب هایم شب بو، ای چراغ شب هایم
شه ووی له شووان چی به رنه شه و بو
چه شبی باشد آن شب که شب بو در آن باشد
شایه د بوی زولفت ووی که می بی و نه ش
شاید بوی گیسوانت کمی آرامم کند
باو کو زامانه ت که م ته ر به کاد ئه ش
بلکه جای زخمایت کمتر آزرده ام کند
چه نه بو نیام هه ر به بوی شه و بو
چه قدر به دنبال تو گشتم شب بو تو را بو کشیدم
بووی شه مام ئاما نه ته ن زولفه ت بوو
بوی دستمبو (میوه شمام = نماد بوی خوش) کمتر از بوی گیسوانت بود)
فه دای ئاو خالیق توئش ئه ئافه ریدن
به قربان آن آفریدگاری که تو را آفریده است
توی شه و بو جه بوی تو به ر گزیده ن
و تو را برای من برگزید
چه راغه م شه و بو، ووی چه راغه م شه و بو،

چه راغه م شه و بو، ووی چه راغه م شه و بو
ئه ر شه و بوو زولفه ت ووی دیده م وو شه و بو
آری شب بود که گیسوانت را دیدم شب بو
دای لی باو و نه جه م ده ی زیاره ت کو
 باد به آن وزید و ستارگان به دور آن زیارت کردند
هه ر سه ر سه ر ئاوی توو ئه کی وه ت جه
 هر چشمه آبی (سردابی) که تو در آن جا داری
ووک قیبله ی نه مام ئه و ماله جه ت به
به مانند قبله ای است که در آنجا جای داری
هه ر سه ر سه ر ئاوی کوتمه ناوی
هر چشمه آبی (سردابی) که من در آن افتادم
سه ر چاو که ی ووشک به ی ئاو ته ی نه زاوی
سرچشمه اش خشک شد و آب از آن نتراوید
یه خو وا کوره به ی ئه و کانی ئاوه
انشالله که خشک شود آن چشمه آبی
تو ته ئا نه شوری ئو ده م و چاوه
که تو در آن روی زیبای خود را نشویی