Faramarz Payvar – Gholhaye Taze 137
متن آهنگ گلهای تازه 137 از فرامرز پایور
مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد
نقش هر نغمه که زد راه به جایی دارد
عالم از ناله عشاق مبادا خالی
که خوش آهنگ و فرح بخش هوایی دارد
ستم از غمزه میاموز که در مذهب عشق
هر عمل اجری و هر کرده جزایی دارد
هر کجا آن شاخ نرگس بشکفد
گلرخانش دیده نرگسدان کنند
پیش چشمم کمتر است از قطره‌ای
این حکایت‌ها که از طوفان کنند
حافظ
چه خوش صید دلم کردی،
بنازم چشم مستت را
که کس آهوی وحشی را،
ازین خوشتر نمی گیرد
خدا را رحمی ای لیلی،
که درویش سر کویت
درِ دیگر نمی داند رهِ دیگر نمی گیرد
سر و چشمی به این خوبی
تو گویی چشم ازو برگیر
برو کین وعظ بی معنی مرا در سر نمیگیرد
حافظ
دلم جز مهر مه رویان طریقی بر نمیگیرد
ز هر در میدمش پندش ولیکن در نمیگیرد
خدا را ای نصیحتگو حدیث ساغر و می گو
که نقشی در خیال ما از این خوشتر نمی گیرد
میان گریه می خندم که چون شمعم در این مجلس
زبان آتشینم هست ولیکن درنمی گیرد
آهنگ پیشنهادی موزیک 303 از فرامرز پایور
نظرات