Kambalad – Intro
متن آهنگ Intro از کمبلد
هر که را خوابگه آخر مشتی خاک است
گو چه حاجت که به افلاک کشی ایوان را
حافظا می خور و رندی کن و خوش باش ولی
دام تزویر مکن چون دگران قرآن را
«حافظ»
کم بلدم کمبلدم ، آنچه که نیک است بلدم
مرغ رها گشته ز آن قلعه ی کفرِ بلدم
لشگرِ مرغان چو اگر مثل منی پیشه کنند
قاف نه سی مرغ شود، زین که رهِ او بلدم
باز به پرواز شود چون به پسش ره ببرم
هر چه رود باز روم، چون همه رزمش بلدم
خواب نیاید به شبم، دام نیاید به رهم
گوش به آواز دهم، نغمه دهم تا بلدم
مه به نشانست مرا، در نظرش نقطه منم
پلک نبندد ز پرم، رسم وفاقش بلدم
باد به رقص است مرا، ابر به دشت است مرا
جمله هنر هست مرا، چون ره خود را بلدم
آهنگ پیشنهادی موزیک 303 از کمبلد
نظرات