Mohsen Namjoo – Tango
متن آهنگ تانگو از محسن نامجو
تمام این شعرکه سه واژه اش را هنوز بیشتر نسروده امقبل از این نسروده اممیخواهد بگوید که هوا برای زندگی کافی نیستو نور نیز لازمو این میرساندکه اگر رسانا باشد شعرآنکه میسراید میتواند مرده باشدو میتواند کور کاملو این میرساندکه آنکه میرساندعاشق استکه کور میتواند باشد مردهپس هوا را از او بگیرخنده ات را نههوا را از او بگیرگریه ات را نهکه موی گندیدهٔ به چشم نامده ات هممازاد بر مصرف من استمن همان هشتاد برگ برجسته یک خطمو تو زیبا نفس ناسلامت منی اکنوناصلا تو خورشیدیاز این شعر تکراری تر ممکن است؟اصلا تو شراره اینه!همان خورشیدیکه پشت ابر نمانده ای و نمیمانی و نخواهی ماند و نمانی خواه
سی ها سال میگذرد که بتوانم تشدید بر سلامتم بگذارماگر تو بخواهیو تو! آی تو! ناسلامت کرده مرا و سلامت میکنمهوا را از من بگیرخنده ات را نههوا را، فضا از من بگیرغذا را و فضا را و غذا را از من بگیرحظّ ها را از من بگیرخنده ات را نهنور را از من بگیرشعله ات را نهوفا را از من بگیرگریه ات را نهحالا لختم و پختم از دستت دیگرمرده ام فکر کنماما خنده ات را نهبعید است زنده باشممرده امسعید است دستی که پاره میکند گرده امسعید است، امامیستسعید امامیستمن قتل های اخیر زنجیره ای تواممن همجیره ای توکه جیره را، شیره را از من بگیرباغ پر خنده ات را نهکشته اند مرا لبانت و دندانانتو همهٔ آن رسته ها بر جانتکه خنده ات را نهکشته اندم و جسدم در جایی پنهان استتویی که میشناسمت، ای آینه بردارای سردار آینهای نظر میکنی بر آینهچون نظر کردی بر آینه جسدم بر تو پنهان استلاله روییده است بر کفنمکشته اندم و زیر لالهٔ گوشت انداخته اندلالهٔ گوشتهمان هالهٔ لالهٔ گوشت که ابتدا آغاز تمام جهان بودجهان را از من بگیرامان را، خزان را، باد وزان راای باد وزنده از برجپرتابم کن که بیفتد این شاعرتمام این شعرها را سرودهکه بیفتد مرد مردهٔ زیر لاله لولهسی ها سال، چهل ها سال میگذردکه آن زیر پنهان است این شاعرهوا را از او بگیرهوای وزندهباد وزنده را از من، که خودمم، همو که شعر تکراری میسرایم
من کلیشه امهشتاد برگ برجسته یک خط، دو خط و ده ها خط هم که بسرایمآزاد نمیشود عشقم
عشق یعنی مغز بیست هزار تخمهٔ آفتاب گردان رامیان قوطی کبریت ریختنعشق یعنی از یک دگر آویختنوقتی تمام جهان در راه استو ول است و رهاسترها را از من بگیرخنده ات را نهخطا را از من بگیرگریه ات را نه زودوفا را، صفا را، نگارا نهزودنگارا، نگارا نهزودآرا نهزودآرا زودآرا زودتمام این شعر قبل از آنکه بسرایمشمیخواست همین را بگوید
نظرات